Interview with Nikos Papakostas
(Convixion, Strikelight, Finger Of Scorn)
Prologue: We have the pleasure of hosting Nick Papakostas, founding member in 2
of the most renowned bands in the Greek underground Heavy Metal scene,
Strikelight and Convixion. Taking into consideration that the second great
record from Strikelight as well as an awesome EP released by Convixion in 2011,
as well as some concerts that are about to take place, we talk about everything
and everyone, always in a friendly mood. (This is an interview that I did on my own, but οn behalf of Burst.gr)
Elias: Nick, Strikelight are a
band who is around for over 10 years and you have 2 records, 1 EP and 1 demo.
As far as I know you’ve been constantly criticized in the past for your lyrics
and you’ve had several lineup changes. Do you care to share some info with us
regarding the history of the band?
Nick: Yes. It’s true that the band never could escape the classic “misery” of Greek reality. Many fights and boasted egos in
the band are elements that don’t help it grow and evolve. But you can expect
most of these things especially when you’re younger. Maybe some of the previous
members didn’t know what they really wanted at that time. As far as the critic about the lyrics is concerned, we expected that but we never really cared. Some of the members have very
strong religious beliefs and wanted to express that through their music. I’d
never describe our lyrics as “white metal” (maybe only our special thanks
hahaha).
From now on… it’s allgood. Whoever likes us its ok, whoever doesn’t can simply ignore us.
Elias: You released your second
record last year and you already have some new songs. I’d like a few words
concerning those two, as well as some info about your concert at June 16th in Thessaloniki with 6 other Greek bands.
Nick: The songs that are on our second
record were “on
the shelf”
for many years. Half the record was already recorded. But like I saidearlier,
several factors like fights, egos and economical reasons didn’t help the
situation at all and the whole thing just “froze”. Last year with the help of
“Iron On Iron Records” we managed to finish the CD, and we’re more than plain
satisfied with it. Also the bands current line-up is the best that ever was. You can
also tell that because our last gigs are the best so far, plus the fact that we
have new songs already which we have also played live. The band is in a productive phase. Unfortunately, after all those years of absence, the band is somehow
starting all over again. But we don’t let that bother us. At June 16th, Eat Metal Records is organizing a gig with
Greek bands in Thessaloniki and we’re on the bill as well. We love Thessaloniki and we’re extremely happy that we’re
going to play there again after all these years.
(e.n. The other bands are Released Anger, Wrathblade,
Dream Weaver, Wishdoom, Abstract Violence and Riffobia. The festival will take
place at June 16th, at Eightball Club)
Elias: There was also a time in
which you weren’t a member of the band. Was it that time when Convixion were
formed? Tell us about then.
Nick: Convixion were born while I was still a member of
Strikelight, because my speed metal songs weren’t fit for the style of
Strikelight. That time when I wasn’t a member of Strikelight was because of
some arguments, which thankfully are now behind us. Convixion were under the
name Conviction then. We’ve done some shows and a demo but the band was put “on
ice”. When we started the band all over again, we changed the name in
Convixion, to honor the beginning of the new start of the band.
Elias: Convixion, a new
chapter. Your first song, “Drink Metal”, was received with mixed critics. Some
said that you’re just having fun with the whole thing, other said that you’re a
serious band with a touch of “party mood”. What are your main influences and
the main idea behind the
lyrics? Which part of the metal crowd are you mainly targeting?
Nick: “Drink Metal” started as a tribute
to the whole underground Heavy Metal scene of that time. The lyrics are mainly
about bands and certain situations that we experienced in 2006. It probably started out as a “fun song” but it evolved to something way more serious.The main “influence” behind our lyrics, is the Heavy Metal way of life, social problems as
well as… “The struggle within”… Several influences because we’re four different people. From hard rock to black metal. I really don’t know how we manage to blend all of these styles together,
but we’re very satisfied with the results! We’re targeting the Metal crowd. Just like that.
Elias: Convixion have also some new stuff right now, as well as an upcoming concert at May 11th with 4 other bands. Tellus some things about the band, your upcoming concert and
the new songs.
Nick: There are some songs ready and
countless more ideas. But since Manos (drummer) is about to join the army, we’ve
postponed our new record until 2013. Until then we’re going to release a split
LP with Wrathblabe, which will have one new song (probably the most special
song we’re ever written) as well as a cover song. At May 11th we’ll do some sort of “farewell show”
because common logic indicates that there will be several months (at least 9)
until we play another gig. We’re also bringing with us Deceptor from theUK,
an exceptional and very special band, but most of all, our friends. Mentally Defiled are part of the bill as well, who are also friends of ours, and they’re really old
fuckers in the whole scene. Endless Recovery, are also a young band, guys with golden hearts and full of aggression and really into their thing.
Honest guys, who are really willing to work into their music, as well as
die-hard supporters (very rare for kids at their age). The last band is Sacral Rage. They’re a new and
upcoming band and soon the whole Greek scene will be talking about them. I
really cant wait until their first work is released. It will definitely shut a lot of “eclectic”mouths…
Elias: You’re also making an opening in the recording-producing area through Studio
Entasis. Many people consider that having a studio should be a main concern for
someone. Is it easy being in 2 active bands along with the studio?
Nick: That’s true. In this extremely difficult time I took a risk and tried to make my
dream a reality. I was indeed very lucky in a lot of areas and the whole thing
is going really well until now. I have many friends of the band and they’ve
helped me, each one in his own way. It’s now at all difficult doing all these
things at once. I’m simply doing what I love. And above all, I’m doing something creative. It’s amatter of faith…
Elias: So, Greek scene, now and then. What changed, what got better, what got
worse. I know that you’ve also made a certain
documentary called “Metal From Hellas”, but I
really don’t want to go that far behind. Is there still hope? Are there still bandsthat kick ass?
Nick: It’s only natural to say that, the Greek
scene is better now than it ever was. It’s obvious that certain things are way
easier now (live concerts, releases, etc). What’s worse is that it’s not as
popular as it used to be. From the documentary I found out that many people
that were in some bands, NEVER REALLY LOVED what they did. They are the ones that
are going to say a million excuses. The truth is ONE. If you love music (and especially Heavy Metal which has a very deep ideological background behind it) you never stop playing. You always find a way. You drop the ego and make up with your friends in the band. You make a
few savings and find some money to record. You set up a small metal gig in a
small club. If your work is really worth the effort, you’ll find someone to
release it. That’s the story. IF you really love it. And YES, there is always hope. The Greek scene has great bands. A matter of faith…
Elias: We’ve regularly seen that the scene abroad is supported in a very big degree, either from the press or even from the country’sown government agencies. You’ve played several gigs abroad. Generally, what is better in the scene there, and what is that which the Greek scene is
lacking of?
Nick: The fact that bands abroad have
support from government agencies is true. That happens because they promote each country’s culture abroad. From my experience abroad, I’ve come to see that Greeks (in general) have much passion. Also, because of thegood climate and certain other variables we could be the global
center of Heavy Metal. I probably sound a little “traditional” by saying those things, but you
know what? We lack nothing. That’s exactly the story. Nothing at all. I can even say that we’re better than a lot of others. We just have to abolish
the misery and self-pity out of our heads.
Elias: The support that bands
get in Greece is from very small to non-existent.
Especially in the underground scene, except of course Greg from Eat Metal
Records and Manolis who organizes the Up The Hammers Festival, most efforts are
from small to negligible. What do you believe is the main cause behind this?
Nick: Psychological complex. Everything is a chain. From the moment that I grab my guitar until the moment that you’re going
to buy my CD from the record shop (if you haven’t “clicked” on it first) it’s all a chain of events.
Good circumstances within a band will help good things and good compositions to
take place. Good prices in recording studios along with a producer who knows
his game, will give a life to the compositions. A widespread magazine can promote ones work as well
as telling the readers to support the band, by buying their stuff and going to
one of their concerts. Concerts with cheap ticket prices and good sound. And yes, Greg andManolis are indeed doing a great effort, and spending a lot of their own money and
precious time by supporting the Underground. But it’s all for a good cause. I
have high hopes about the whole thing. And they need the support from all of us.
Elias: The so called “internet generation”, Facebook, mp3, YouTube, etc does it help music in general or does it do more harm than good? We all
know that many record shops in the centre of Athens are now closed, but do people still by
records?
Nick: As far as the spreading of the
music is concerned, it obviously does well. The fact that many people from
around the globe can learn about your band with ease, and listen to your music is great. But then again you have a very large
amount of information. One comes to a point when he is listening to so many
groups at once, without getting the chance to actually appreciate them and give
them proper consideration. Now speaking about the records shops, it’s very sad that they’re closed,
especially the small ones. I believe that the proper fan, who has downloaded
something that he likes, should go and buy it. One always appreciates music a
bit more if he spends his own money on it.
Elias: The radio and TV are rarely playing shows with even the most mainstream Heavy Metal songs and many producers are taking up
web-radio shows. Are the press and
the media generally supporting the underground scene, or does it
take solely personal effort to make a good name for you and your band?
Nick: Tv War, which is the longest
running metal show, promoted us because Hakos (host) likes our music. He saw us
live, he liked us, and he helped us. That’s one way. Another way is to try to get in touch with the media on your own. Send them a promo,
etc. Now as far as the promotion is
concerned, or the fact that someone from the media notices you is mostly a
matter of luck, but then again it isn’t. The people who own the media should search for “new blood”, if they’re interested,
and help out the bands.
Elias: Last year we saw a new project of yours, “Finger Of Scorn”, a tribute band to
a huge name of the underground, the mighty “Cirith Ungol”. Tell us a few words about this effort. Did it
receive a warm welcome?
Nick: August 2011. Drinking some beers,
while recording the album for Dexter Ward. Manolis (Dexter Ward) goes: You asshole, are we
going to play together? I reply: I’m not joining
a third band… expect if it is a Cirith
Ungol tribute band. He leaves. 30 minutes later he was announcing on Facebook
that we were going to play in the warm-up show for UTH Festival! It was a great
experience. Every rehearsal was special. We were overjoyed, headbanging and acting like small children. We had already planned that we weregoing to play the last songs with the
lights off. At the end, the concert rewarded us in full. It’s a band that many
people from the underground scene love and worship. We had to play the songs as
close to the originals as we could. I believe we managed to doso. We have already received
some invites for a few gigs, even from some festivals abroad!
Elias: I saw somewhere that you’re going to “sing us a song” with Rock ‘n’ Roll Children that Sunday, at May 13th. Tell us a few words about this event.
Nick: It’s a great honor that I’m a part
of this event, along so many good singers. It’s a concert witch helps a charity cause and motivated by
the memory of the great DIO. This is a live proof that Heavy Metal is not what
the media shows most of the times. Or better yet…what they don’t show… at May 13th everybody should be at Kyttaro Club!
Elias: Generally the situation
in the country is a bit unstable at the moment, and there are many people who
are considering migrating, many have done so already. But then again, every
country has a bit of instability. What would you advice a young musician who is
only beginning?
Nick: It depends. With which economical (mostly) background
does he depend on for migrating? Without acquaintances abroad where would he
go? I really don’t think that it’s as easy at it may sound. I’d tell him to weigh his options carefully and not simply rush into
serious decisions. After all, I don’t think that many people can live solely on
their music.
Elias: Closing up, I’d like to
remind everyone that we have the following. Convixion live at May 11th,
Strikelight live at June 16th inThessaloniki and Rock ‘n’ Roll Children live at May
13th. Is there anything else that you’d like to share with us?
Nick: Thanks a lot Elias for the honor and the chance that you gave me to
share a few thoughts with you.
LINKS:
--------- BELOW IS THE SAME INTERVIEW IN GREEK ---------
Πρόλογος: Έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στις σελίδες μας τον Νίκο
Παπακώστα, βασικό και ιδρυτικό μέλος σε 2 από τις πιο γνωστές μπάντες στην
ελληνική underground Heavy Metal σκηνή, τους Strikelight και τους Convixion.
Με αφορμή τον δεύτερο φοβερό δίσκο των Strikelight αλλά και ένα καταπληκτικό EP από
τους Convixion που
κυκλοφόρησαν πέρσι, καθώς και κάποιες συναυλίες που θα γίνουν προσεχώς από τις
μπάντες, μιλάμε για όλους και για όλα, παρελθόν και μέλλον, σε φιλικό κλίμα
πάντα.
Ηλίας: Νίκο οι Strikelight
είναι μια μπάντα με πάνω από 10 χρόνια στη ελληνική σκηνή κι έχετε 2 δίσκους,
ένα EP
κι ένα demo. Από
όσα ξέρω στο παρελθόν είχατε αντιμετωπίσει κριτική για την θεματολογία και
αρκετές αλλαγές στα μέλη σας. Θες να μας πεις μερικά πράγματα για την ιστορία
της μπάντας μέχρι στιγμής;
Νίκος: Ναι.
Είναι γεγονός ότι η μπάντα δε μπόρεσε να ξεφύγει από την κλασσική μιζέρια της ελληνικής
πραγματικότητας. Πολλοί τσακωμοί και εγωισμοί μέσα στη μπάντα, στοιχεία που
απλά δεν αφήνουν τη μπάντα να πάει μπροστά. Είναι αναμενόμενο όμως σε αυτές τις
ηλικίες. Ίσως δεν ήξεραν τι πραγματικά ήθελαν τα παλαιότερα μέλη εκείνη την
περίοδο. Όσο αφορά την κριτική περί θεματολογίας ήταν αναμενόμενη αλλά δε μας
ένοιαξε ποτέ. Κάποια από τα μέλη έχουν/είχαν ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις και θέλησαν να τις εκφράσουν με τη μουσική
τους. Δε θα χαρακτήριζα ποτέ τους στίχους white metal (πιο πολύ τα special thanks χαχαχα). Από κει και πέρα... σε όποιον αρέσει καλώς.
Σε όποιον δεν αρέσει, ας προσπεράσει.
Ηλίας: Πέρσι βγάλατε τον τελευταίο σας δίσκο και φέτος έχετε και
κάποια νέα κομμάτια. Θα ήθελα λίγα λόγια για αυτά τα δύο, καθώς και για τη
συναυλία σας στις 16 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη μαζί με άλλες 6 ελληνικές μπάντες.
Νίκος: Τα
κομμάτια του δεύτερου δίσκου υπήρχαν στο ντουλάπι πολλά χρόνια. Ο μισός δίσκος
ήταν ήδη ηχογραφημένος. Αλλά όπως είπα νωρίτερα, τσακωμοί, εγωισμοί και
οικονομικοί περιορισμοί δε βοήθησαν την κατάσταση και η φάση πάγωσε. Πέρσι με
τη βοήθεια της Iron on Iron Records ολοκληρώθηκε το CD από το οποίο είμαστε τίγκα
ικανοποιημένοι. Και το line-up της
μπάντας είναι καλύτερο από ποτέ. Αυτό φαίνεται μιας και τα τελευταία μας live είναι τα καλύτερα μέχρι
στιγμής συν το γεγονός ότι έχουμε αρκετά νέα τραγούδια που τα έχουμε ήδη παίξει
ζωντανά. Η μπάντα δηλαδή είναι αποδοτική. Δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια
απουσίας η μπάντα γύρισε στην αρχή. Αλλά δε πτοούμαστε. 16 Ιουνίου η Eat Metal Records διοργανώνει
ένα φεστιβάλ με ελληνικές μπάντες στη Θεσσαλονίκη και θα πάρουμε και εμείς μέρος. Αγαπάμε τη Θεσσαλονίκη και
είμαστε χαρούμενοι που θα επιστρέψουμε μετά από τόσα χρόνια!
Ηλίας: Υπήρχε και μια περίοδος στην οποία δεν ήσουν στην μπάντα.
Απ’όσο γνωρίζω εκείνη την περίοδο γεννήθηκαν οι Convixion. Μίλησέ μας λίγο για τότε.
Νίκος: Οι Convixion γεννήθηκαν όσο ήμουν ακόμα στους Strikelight μιας
και οι speed metal συνθέσεις μου δεν κολλούσαν στο ύφος των Strikelight. Η περίοδος που έλειψα από
τους Strikelight ήταν λόγω τσακωμών οι οποίοι και ξεπεράστηκαν. Οι Convixion υπήρχαν
ως Conviction παλαιότερα. Είχαμε κάνει κάποια live και ένα demo αλλά
μπήκαμε στον πάγο. Όταν δραστηριοποιηθήκαμε ξανά αλλάξαμε το όνομα σε Convixion τιμής
ένεκεν του νέου ξεκινήματος.
Ηλίας: Convixion,
ένα νέο κεφάλαιο. Το πρώτο σας κομμάτι, το “Drink Metal”, δέχθηκε ανάμικτες κριτικές. Άλλοι λέγανε ότι κάνετε την
πλάκα σας, άλλοι ότι είστε σοβαρή μπάντα με μια δόση χαβαλέ. Γενικά η
θεματολογία σας και οι επιρροές σας που κυμαίνονται; Σε ποιο κοινό απευθύνεστε
κυρίως;
Νίκος: Το drink metal ξεκίνησε
σαν ένα κομμάτι φόρος τιμής στην underground φάση εκείνης της περιόδου. Οι
στίχοι αναφέρονται σε μπάντες και καταστάσεις που ζούσαμε εν έτη 2006. Ίσως να
ξεκίνησε σα πλάκα αλλά τελικά εξελίχθηκε σε κάτι σοβαρό. Οι θεματολογία μας
είναι ο Heavy Metal τρόπος ζωής, κοινωνικά προβλήματα καθώς και το... "the struggle within"... Ποικίλες
επιρροές μιας και είμαστε τέσσερα διαφορετικά άτομα. Από hard rock μέχρι
και black metal.
Δε ξέρω πως τελικά τα συνδυάζουμε αλλά είμαστε ικανοποιημένοι! Απευθυνόμαστε
στο Metal κοινό. Απλά.
Ηλίας: Οι Convixion
έχουν επίσης νέο υλικό στα σκαριά αυτή τη στιγμή καθώς και μια συναυλία στις 11
Μαΐου με άλλες 4 μπάντες. Πες μας λίγα λόγια για τη μπάντα, τη συναυλία σας
τώρα και το νέο υλικό.
Νίκος: Υπάρχουν
μερικά έτοιμα τραγούδια καθώς και άπειρες ιδέες. Λόγω στράτευσης του Μάνου,
αναβάλαμε τον νέο δίσκο για το 2013. Μέχρι τότε θα κυκλοφορήσουμε ένα split LP με
τους Wrathblade που θα περιέχει ένα νέο τραγούδι (ίσως ότι πιο ξεχωριστό
έχουμε γράψει) και μια διασκευή. Στις 11 Μαΐου θα κάνουμε κάτι σαν ένα
αποχαιρετιστήριο live μιας και η λογική λέει ότι θα περάσουν αρκετοί μήνες (τουλάχιστον
9) για να ξανά παίξουμε. Κατεβάζουμε από Αγγλία τους Deceptor οι
οποίοι και είναι φίλοι μας και είναι απίστευτη και πολλή ξεχωριστή μπάντα. Θα
παίξουν οι Mentally Defiled,
επίσης φιλαράκια, οι οποίοι είναι παλιές καριόλες της φάσης. Οι Endless Recovery, πιτσιρικάδες με
χρυσές καρδιές και τέζα πώρωση. Τίμια παιδιά με πολύ όρεξη για δουλειά και
σωστοί υποστηρικτές (πλέον σπάνιο για παιδιά της ηλικίας τους). Τέλος οι Sacral Rage. Ανερχόμενη μπάντα που
θα λαλήσει η ελληνική σκηνή. Ανυπομονώ να κυκλοφορήσει η πρώτη τους δουλειά. Θα
βουλώσει πολλά "ελιτιστικά" στοματάκια...
Ηλίας: Επίσης κάνεις και μια προσπάθεια στο χώρο της
ηχογράφησης-παραγωγής μέσω από το Studio Entasis. Πολλοί θεωρούν το να έχεις ένα studio βασική ασχολία. Γενικά είναι
γενικά εύκολο να είσαι σε 2 ενεργές μπάντες παράλληλα με το studio;
Νίκος: Ναι. Σε
αυτή τη δύσκολη εποχή πήρα το ρίσκο να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα.
Στάθηκα πολύ τυχερός όμως σε κάποιους τομείς και μέχρι στιγμής πάει καλά. Έχω
πάρα πολλούς φίλους λόγω της μπάντας και με έχουν βοηθήσει όλοι τους. Δεν είναι
καθόλου δύσκολο να ασχολούμαι με όλα αυτά. Κάνω αυτό που αγαπάω. Και πάνω από
όλα είναι δημιουργικό. Είναι a matter of faith...
Ηλίας: Λοιπόν, ελληνική σκηνή, τότε και τώρα. Τι άλλαξε, τι
καλυτέρεψε, τι χειροτέρεψε. Έχεις κάνει και ένα σχετικό ντοκυμαντέρ το “Metal from Hellas” αλλά δε θέλω να πάμε
πάρα πολύ παλιά. Υπάρχει ακόμα ελπίδα; Υπάρχουν αξιόλογες μπάντες;
Νίκος: Εννοείται
ότι τώρα είναι καλύτερη η ελληνική σκηνή. Σαφέστατα είναι και πιο εύκολα κάποια
πράγματα (live, κυκλοφορίες
κλπ). Χειρότερο θεωρώ το γεγονός ότι δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο ήταν τις
πρώιμες εποχές. Από το ντοκιμαντέρ αποκόμισα το γεγονός ότι πολλοί που
ασχολούνταν με μπάντες, ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αυτό που έκαναν. Θα σου
παρουσιάσουν χίλιες δικαιολογίες. Η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Αν αγαπάς τη μουσική
(και ειδικά το Heavy Metal που έχει τόσο βαθύ ιδεολογικό υπόβαθρο) δε σταματάς να
παίζεις. Βρίσκεις τρόπο. Ρίχνεις κάτω τον εγωισμό σου και τα βρίσκεις με τα
φιλαράκια σου στη μπάντα. Κάνεις λίγες οικονομίες και βρίσκεις λεφτά για
ηχογράφηση. Κανονίζεις ένα μικρό metal live σε ένα μικρό μαγαζί. Αν η δουλειά
σου αξίζει θα βρεθεί κάποιος και θα την κυκλοφορήσει. Έτσι είναι. ΑΝ το αγαπάς
πραγματικά. Και ΝΑΙ, υπάρχει ελπίδα. Η ελληνική σκηνή έχει μπαντάρες. A matter of faith...
Ηλίας: Η σκηνή του εξωτερικού έχει σε μεγάλο βαθμό υποστήριξη, είτε
από τον τύπο είτε ακόμα και από κρατικούς φορείς στη εκάστοτε χώρα. Έχεις
παίξει αρκετές φορές στο εξωτερικό. Γενικά τι είναι καλύτερο έξω και τι μας
λείπει ακόμα εδώ;
Νίκος: Ισχύει
ότι στο εξωτερικό οι μπάντες έχουν υποστήριξη από κρατικούς φορείς. Αφού
προάγουν πολιτισμό. Από την εμπειρία μου στο εξωτερικό έχω αποκομίσει ότι οι
Έλληνες (γενικά) έχουμε πολύ πάθος. Επίσης λόγου κλίματος, τοποθεσίας και
κάποιων συνθηκών θα μπορούσαμε να είμαστε το κέντρο του Heavy Metal παγκοσμίως.
Γίνομαι γραφικός αλλά ξέρεις κάτι; Τίποτα δε μας λείπει. Αυτό που σου λέω.
Τίποτα απολύτως. Ίσα ίσα που έχουμε περισσότερα. Πρέπει να ξεκολλήσει η μίζερη
νοοτροπία από τα μυαλά μας.
Ηλίας: Στην Ελλάδα η υποστήριξη είναι από μηδενική έως ανύπαρκτη.
Ειδικά στον underground χώρο, αν εξαιρέσεις τον Γρηγόρη απ’την Eat Metal Records και
τον Μανώλη που έχει το Up The Hammers Festival,
οι υπόλοιπες προσπάθειες είναι από μικρές έως αμελητέες. Τι πιστεύεις ότι
φταίει κυρίως για αυτό;
Νίκος: Κόμπλεξ.
Όλα είναι μια αλυσίδα. Από την ώρα που θα πιάσω την κιθάρα στα χέρια μου μέχρι
την ώρα που θα πάρεις τo CD μου από το δισκάδικο (αν δε το έχεις κλικάρει) είναι μια
αλυσίδα. Οι καλές συνθήκες μέσα σε μια μπάντα θα βοηθήσουν να γεννηθούν καλές
συνθέσεις. Οι καλές τιμές ηχογραφήσεων και ένας παραγωγός που ξέρει τη δουλειά
του θα δώσουν πνοή, σάρκα και οστά στις συνθέσεις. Ένα περιοδικό ευρείας
κυκλοφορίας μπορεί να προωθήσει τη δουλειά και να ωθήσει τους αναγνώστες του να
στηρίξουν τη μπάντα αγοράζοντας το άλμπουμ και να πάνε σε μια συναυλία τους.
Συναυλία με φθηνό εισιτήριο και καλό ήχο. Και ναι, ο Γρηγόρης και ο Μανώλης
κάνουν μέγιστη προσπάθεια με πολύτιμο κόστος τσέπης και χρόνου για τη στήριξη
του Underground. Όλα
για καλό όμως. έχω ελπίδα. Θέλουν τη στήριξη όλων μας.
Ηλίας: Η λεγόμενη “γενιά του ίντερνετ”, το facebook, τα mp3, το youtube, κλπ πιστεύεις ότι βοηθάνε ή
βλάπτουν; Είναι γνωστό πως αρκετά δισκάδικα στο κέντρο της Αθήνας έχουν βάλει
πλέον λουκέτο, αλλά ο κόσμος γενικά αγοράζει ακόμα δίσκους;
Νίκος: Όσο
αφορά τη διάδοση της μουσικής ως μουσική προφανώς και δε βλάπτει. Είναι ωραίο
το γεγονός ότι μπορούν άτομα από κάθε μεριά του πλανήτη να μάθουν για τη μπάντα
σου και με ευκολία να ακούσουν τη μουσική σου. Από την άλλη όμως υπάρχει
τεράστιος όγκος πληροφοριών. Ακούς τόσα πολλά γκρουπ και δε
"προλαβαίνεις" να τα εκτιμήσεις. Να τους δώσεις την απαιτούμενη
προσοχή. Όσο αφορά τα δισκάδικα είναι λυπηρό το ότι έχουν βάλει λουκέτο. Και
ειδικά τα μικρά. Θεωρώ ότι ο υγιείς οπαδός αν ακούσει κάτι που έχει κατεβάσει
και του αρέσει πραγματικά, πρέπει να το αγοράσει. Θα το εκτιμήσει περισσότερο
αν έχει πονέσει και λίγο την τσέπη του.
Ηλίας: Σε ράδιο και τηλεόραση σπάνια ακούς πλέον εκπομπές ακόμα και
με mainstream Heavy Metal
κομμάτια και πολλοί παραγωγοί στρέφονται στο διαδικτυακό ραδιόφωνο. Ο
τύπος και τα μέσα γενικά προωθούν την underground σκηνή, ή χρειάζεται
αποκλειστικά προσωπική προσπάθεια για να αναδειχτείς στον χώρο;
Νίκος: Το Tv War, που είναι και η
μακροβιότερη metal τηλεοπτική εκπομπή, μας προώθησε απλά επειδή ο Χάκος γουστάρει
τη μουσική μας. Μας είδε live,
του αρέσαμε και μας βοήθησε. Ένας τρόπος είναι αυτός. Άλλος είναι να
προσπαθήσεις να προσεγγίσεις εσύ τα μέσα. Να στείλεις κάποιο πρόμο κλπ. Το πως
θα πέσεις στην υπόληψη κάποιου από τα μέσα είναι θέμα τύχης αλλά και όχι. Αυτοί
από τα μέσα θα έπρεπε να ψάχνουν αν ενδιαφερόντουσαν να εντοπίσουν νέο αίμα και
να το βοηθήσουν.
Ηλίας: Πέρσι είδαμε κι ένα νέο σου project, τους “Finger Of Scorn”, μια tribute band σε
ένα τεράστιο όνομα του underground,
τους “Cirith Ungol”.
Μίλησέ μας λίγο για αυτή την προσπάθεια; Γενικά είχε ζεστή αποδοχή;
Νίκος: Αύγουστος
2011. Μπύρες και ηχογραφήσεις άλμπουμ Dexter Ward. Λέει ο Μανώλης: Ρε μαλάκα, θα παίξουμε μαζί; Απαντάω: Δε
μπαίνω σε τρίτη μπάντα... Μόνο αν είναι tribute band Cirith Ungol. Φεύγει. 30 λεπτά
αργότερα ήταν ανακοινωμένο στο FB ότι παίζουμε στο warm up του UTH! Ήταν τρομερή εμπειρία. Κάθε πρόβα ήταν ξεχωριστή.
Κοπανιόμασταν σα μικρά παιδιά. Είχαμε καθιερώσει τα τελευταία τραγούδια να τα
παίζουμε με όλα τα φώτα κλειστά. Και το live τελικά μας αποζημίωσε πλήρως. Είναι
μπάντα που αγαπάνε και λατρεύουν πολλοί από το underground. Έπρεπε να το αποδώσουμε όσο πιο πιστά γίνεται. Πιστεύω
τα καταφέραμε. Ήδη έχουμε προτάσεις για live ακόμα και από φεστιβάλ του
εξωτερικού!
Ηλίας: Κάπου πήρε το μάτι μου ότι θα “πεις κι ένα τραγούδι” με τους
Rock ‘n’ Roll Children αυτή την Κυριακή, 13 Μαΐου. Πες
μας λίγα λόγια για αυτό το event.
Νίκος: Μέγιστη
τιμή που θα τραγουδήσω σε αυτό το event μαζί με τόσους καλούς τραγουδιστές. Πρόκειται για συναυλία
με φιλανθρωπικό σκοπό και με κινητήριο μοχλό τη μνήμη του μεγάλου DIO. Μία απόδειξη ότι το Heavy Metal δεν
είναι αυτό που θέλουν να δείχνουν τα κανάλια. Μάλλον... να μη δείχνουν....
Κυριακή 13 Μαΐου στο Κύτταρο!
Ηλίας: Γενικά η κατάσταση στη χώρα είναι ασταθής και πολλοί είναι αυτοί
που σκέφτονται να μεταναστεύσουν, πολλοί το έχουν κάνει ήδη κιόλας. Απ’την
άλλη, αστάθεια υπάρχει παντού. Τι θα έλεγες σε ένα νέο μουσικό που σκέφτεται να
αρχίσει τώρα;
Νίκος: Εξαρτάται.
Με τι οικονομικό (κυρίως) υπόβαθρο θα μεταναστεύσει; Χωρίς γνωστούς εκεί που θα
πάει; Δε νομίζω ότι είναι τόσο απλό και εύκολο. Θα έλεγα να το ζυγίσει καλά.
Και να μη πάρει βιαστική απόφαση. Έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να ζήσει
αποκλειστικά από τη μουσική του.
Ηλίας: Κλείνοντας να θυμίσουμε ότι έχουμε, live Convixion στις
11 Μαΐου, live Strikelight στις 16 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη και live Rock ‘n’ Roll Children στις 13 Μαΐου. Έχεις κάτι
τελευταίο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Νίκος: Σε
ευχαριστώ πολύ Ηλία για την τιμή και την ευκαιρία που μου έδωσες να
μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
